ประสิทธิ์ ลีปรีชา
“ยุทธศาสตร์การพัฒนาที่ไม่ได้วางแผนให้เป็นระบบบนแพลตฟอร์มเดียวกัน ทำให้เกิดผลกระทบกับชาวบ้านที่ต้องดิ้นรนทำกินตามปัจจัยที่เอื้อและโอกาสที่มีเพียงเล็กน้อย กรณีของม่อนแจ่มซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติและการพักผ่อนหย่อนใจติดเทรนด์ระดับประเทศ นักท่องเที่ยวต่างอยากไปสัมผัสทะเลหมอกและความหนาวเย็นของบรรยากาศท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงามซึ่งมีพัฒนาการมาจากการลงทุนและสร้างรายได้ให้กับชาวบ้านที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง กลับกลายเป็นพื้นที่บุกรุกป่าอนุรักษ์หรือป่าต้นน้ำที่เจ้าหน้าที่ป่าไม้สนธิกำลังกับฝ่ายปกครองและตำรวจเข้าไปจับกุมดำเนินคดีดังที่เป็นข่าวในสื่อต่างๆ ในช่วงเดือนสิงหาคม 2565 ที่ผ่านมา สะท้อนให้เห็นความย้อนแย้งของนโยบายรัฐที่ใช้การท่องเที่ยวเป็นฐานกระตุ้นเศรษฐกิจ ในขณะที่อีกด้านหนึ่งรัฐมีนโยบายเข้มข้นในการจัดการพื้นที่ป่าเพื่อการอนุรักษ์ให้เพิ่มขึ้นจาก 30% เป็น 40% ผลกระทบจึงอยู่กับชาวบ้านที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงอย่างกรณีของชาวม้งที่ประกอบการธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการท่องเที่ยวมาจนถึงทุกวันนี้”
