ชนเผ่าพื้นเมืองและการพัฒนาที่ยั่งยืนชนเผ่าพื้นเมืองมีประชากรอย่างน้อย 350 ล้านคนทั่วโลก ซึ่งคิดเป็น ร้อยละ 5 ของประชากรโลก อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 15 ของกลุ่มยากจนที่สุดในกลุ่มคนจนคือชนเผ่าพื้นเมือง
ชนเผ่าพื้นเมืองส่วนใหญ่ (๒/๓) อาศัยอยู่ในทวีปเอเชีย ผู้ไม่ได้รับการรับรองทางกฎหมายในฐานะที่เป็นกลุ่มชน
เฉพาะที่มีสิทธิส่วนรวมและยังคงถูกทำให้เป็นคนชายขอบและถูกเลือกปฏิบัติ ชนเผ่าพื้นเมืองยังนับว่ามีการอ่านออก
เขียนได้อยู่ในระดับต่ำสุด และมีช่องทางน้อยนิดในการเข้าถึงบริการสุขภาพและบริการอื่น ๆ ทางสังคม เหตุผลสำคัญ
ในเรื่องนี้ ได้แก่ การสูญเสียความเป็นเจ้าของอย่างต่อเนื่อง การทำลายและการแสวงประโยชน์จากที่ดินและทรัพยากร
ของพวกเขา การขาดช่องทางเข้าถึงและขาดการจัดให้บริการทางสังคมขั้นพื้นฐานที่เหมาะสม การเลือกปฏิบัติอย่าง
เป็นระบบ ซึ่งเป็นการละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานอย่างร้ายแรงต่อชนเผ่าพื้นเมือง
ในขณะเดียวกัน ชนเผ่าพื้นเมืองมีส่วนอย่างสำคัญในด้านการอนุรักษ์ และในการใช้และการจัดการทรัพยากร
ธรรมชาติอย่างยั่งยืน รวมทั้งในความมั่นคงทางอาหาร อันเนื่องมาจากการมีวิถีชีวิตและคุณค่าที่เรียบง่ายและยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ชนเผ่าพื้นเมืองยังไม่ปรากฏอีกเช่นเคยในการเจรจาต่อรองของบรรดารัฐบาลในการกำหนดเป้าประสงค์
เพื่อบรรลุสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนถ้วนหน้า (รู้จักกันในชื่อ เป้าประสงค์ของการพัฒนาที่ยั่งยืนหลังปี พ.ศ. ๒๕๕๘ แห่งสหประชาชาติ) ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องเข้าใจและเคารพสิทธิและทัศนะมุมมองของชนเผ่าพื้นเมืองในฐานะ
ที่เป็นหุ้นส่วนสำคัญในการบรรลุสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน
